• To moje pierwsze zetknięcie z tą autorką, w - jak się okazuje - nietypowym dla niej gatunku. Przeczytałam w ramach akcji czytaj.pl 2021, inaczej raczej bym się nie skusiła, patrząc po opiniach innych. Zachęciła mnie popularność tej pozycji wśród uczestników akcji oraz słowiańskie motywy, które w tym roku mnie wciągnęły. • Pierwsze, co każdemu rzuciło się w oczy, to te drogowskazy. W pierwszej chwili myślałam, że to będzie książka na zasadzie gry, takiej papierowej visual novelki, w której moje wybory co do czytanych rozdziałów będą wpływać na możliwe zakończenia. Potem okazało się, że jednak nie, po prostu można albo pomijać anegdoty albo czytać ciurkiem. Wiele osób strasznie się o to burzy, ja też jestem skonfudowana tym rozwiązaniem, ale już się nie czepiam, po prostu klikałam w odnośniki w e-booku i czytałam zgodnie z chronologią. • Postacie pierwszoplanowe moim zdaniem bardzo ciekawie zbudowane, każda jest inna i nie jest stereotypem konkretnej roli społecznej, przynajmniej z mojej perspektywy - osoby, która przeczytała mnóstwo młodzieżówek fantasy. Szczególnie pozytywnie zaskoczyła mnie Mora, spodziewałam się, że będzie słabą, potrzebującą ochrony dziewczyną, a okazała się wygadana i zdecydowana. • Jak na osobę raczkującą w swojej wiedzy dotyczącej słowiańszczyzny, motywy mi się podobały, a historia była w miarę ciekawa. • UWAGA SPOJLER • Bardzo zawiodło mnie zakończenie, jest tak otwarte, że po prostu go nie ma - wszystko zaczyna się od początku. To najgorsze rozwiązanie z możliwych, oczekiwałam jakiejkolwiek konkluzji losów mieszkańców grodziska. • KONIEC SPOJLERA • Książka była dla mnie ciekawym urozmaiceniem, odskocznią od najczęściej czytanych przeze mnie gatunków, ale nie sięgnę po dalsze tomy.
  • Ciekawa historia, ale przejścia do anegdot dość denerwujące. Zakończenie książki również nie zachwyca.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo