• Mąż, ukochana córeczka, piękny dom, wymarzona praca i nienaganne zdrowie - czego więcej może pragnąć kobieta, której największym marzeniem było wyrwać się z sideł schorowanej matki i monotonnego życia? Bonnie Wheeler to silna, niezłomna kobieta sukcesu, która wie czego chce od życia. Jej codzienność w momencie staje się plątaniną niejasnych zdarzeń i tragedii. Telefon z ostrzeżeniem o niebezpieczeństwie, następnie śmierć Joan, byłej żony jej męża, stanowią początek koszmaru, który stopniowo odkrywa przed nią wiele tajemnic. Obawa o życie swoje i małej Amandy, prowadzą do irracjonalnego myślenia i utraty zaufania do wszystkich, nawet do samej siebie. • „Już nie płacz” to opowieść o losach kobiety pokonującej wszystkie słabości by ocalić życie ukochanej córki. Historia, rozpoczynająca się wstrząsającą tragedią - morderstwem, okazuje się utkaną z sieci dramatów: zdrady małżeńskiej, konfliktu pokoleń, problemów rodzinnych i mnogości nieuleczonych ran przeszłości. Fielding na kartach swojej powieści ukazuje jednak ponadczasowe wartości, zwyciężające nawet w najtragiczniejszych sytuacjach - matczyną miłość zdolną do największych poświęceń, moc przebaczenia i konieczność troski o relacje z najbliższymi. • Joy Fielding w swoją opowieść wplotła tak wiele wątków sensacyjnych, że książkę czyta się jednym tchem. Pochłaniająca fabuła, pełna niewyjaśnionych okoliczności wprowadza czytelnika w absolutną dezorientację i trzyma w napięciu do niemal ostatnich zdań. Przystępność języka, niepozbawiona artyzmu prostota i realistyczność zdarzeń sprawiają, że książka i jej bohaterowie mogą stać się bliscy niemal każdemu czytelnikowi. Bezradna wobec słabości ciała i opuszczona przez tych, którzy zdawali się być najbliżsi Bonnie Wheeler stanowi obraz niejednej kobiety borykającej się samotnie z trudami codzienności i walczącej ostatkami sił o bezpieczeństwo tych, których kocha. Książka jak najbardziej godna polecenia! FRybczyk
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo