• Seria książek o Morrigan Crow to przyjemna lektura dla fanów magii i szkoły dla czarodziejów. Nie popełniajcie jednak mojego błędu i nie nastawiajcie się na drugiego Harry’ego Pottera. Oczywiście, trudno nie zobaczyć podobieństw w obu powieściach -mamy tu bowiem zwykłą, odtrąconą dziewczynkę, która w wieku 11 lat dowiaduje się o swoich magicznych zdolnościach, przez co trafia do nieznanego jej dotąd świata pełnego niestworzonych rzeczy… Brzmi znajomo? No właśnie. Dla mnie momentami aż za bardzo, przez co trudno wyzbyć mi się z głowy automatycznych porównań. A szkoda, bo umiejętności pisarskie autorki i flow jaki łapiemy czytając tę serię są tu jak najbardziej na miejscu i mogłyby wręcz zachwycić, gdyby nie to ciągłe uczucie powielania motywów znanych z innych książek fantasy. Problemem są tu też postaci, które pod przytłaczającym namiarem wydarzeń i różnych (często nieu­zasa­dnio­nych­) magicznych zjawisk giną i pozostają zupełnie płaskie. Mam wrażenie, że to bardzo dobra seria dla młodszych czytelników. Niewymagających. Lubiących proste rozwiązania i przeskoki czasowe jedynie do istotnych akcji. Oceniam ją wysoko -8/10 bo myślę, że jest to dobra i wciągająca książka dziecięca. Jednak wg. mnie, zabrakło porządnego, innowacyjnego szkieletu powieści na którym można by osadzić dobrze zbudowanych bohaterów. To dobra rozrywka, ale na pewno nie zostanie mi w głowie na dłużej. • 1 tom: Morrigan – dziewczynka uchodząca za samotniczkę i pechowca zostaje w dniu swoich 11 urodzin zabrana przez swojego mentora do magicznego miasta Nevermoor, gdzie staje w szeregach z innymi dziećmi by walczyć o miejsce w magicznej szkole.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo