• Bardzo dobra książka z cyklu światy Pilipiuka. Autor przenosi nas do przeszłości, po III Wojnie Światowej. Bohaterzy by zapobiec klęsce świata postanawiają, za pomocą nie zbadanego do końca wynalazku, uratować świat od nuklearnej zagłady.
  • W wyniku wojny nuklearnej, której inicjatorem była Polska i jej niezbyt udolny prezydent Paweł Citko ginie 90% ludności, pozostałe 10% nie ma najlepszych rokowań na przeżycie. Aby naprawić "bałagan" spowodowany wojną, czwórka młodych, zdolnych nastolatków zostaje wysłana w przeszłość w celu niedopuszczenia do narodzin Pawła Citko i tym samym zapobieżeniu wybuchowi wojny. Mają odnaleźć w przeszłości jego przodka i zaaplikować mu genetycznie zmodyfikowany wirus świnki, tym samym pozbawiając go możliwości posiadania potomstwa. Proste i łatwe i przyjemne zadanie. • Pilipiuk bardzo dobrze poradził sobie z tematem podróży w czasie. Wiarygodnie i sensownie opisuje mechanizm działania wehikułu czasu, darując sobie przy tym całą naukową otoczkę z tym związaną. Jednocześnie podchodzi do tematu rzetelnie, zwracając uwagę na wszelkie ryzyka i paradoksy związane z podróżami w czasie. • Rewelacyjne są opisy historycznej Warszawy, gdzie zostali przeniesieni bohaterowie. Autor bardzo dobrze odwzorowuje realia poszczególnych epok, pobudzając przy tym wyobraźnię czytelnika i naprawdę świetnie mu to wychodzi. Śmiałam się szczerze czytając perypetie bohaterów w dzie­więt­nast­owie­cznej szkole, szczególnie lekcje fizyki. Takie smaczki bardzo dodają uroku powieści. Widać w "Operacji..." wielką fascynację autora historią i jego wielki patriotyzm, które przebijają z kart powieści. • Książkę czyta się naprawdę dobrze, fabuła wciąga od samego początku, wszystko jest spójne, logiczne i ciężko się oderwać od lektury. • Nie jest to literatura wysokich lotów, bo to po prostu Pilipiuk. Ale Pilipiuk w wysokiej formie, zapewniający kilka godzin porządnej rozrywki. • Polecam wielbicielom grafomaństwa pisarza, fanom fantastyki i podróży w czasie. • Marta Ciulis- Pyznar
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo