• Matka, mama, mamusia, mamunia, mamcia – słowo, które dla każdego dziecka, bez względu na to czy ma lat trzy, czy sześćdziesiąt trzy zazwyczaj brzmi i kojarzy się z czułością i bezpieczeństwem. Gdy nam w życiu ciężko i źle, do kogo pójść jak nie do mamy? O mamie też, a raczej o mnogości rodzajów mam, opowiada książka hiszpańskiej pisarki – Raquel Díaz Reguera. • W pozycji Mama jest tylko jedna, a tu mamy wszystkie wyróżniła oraz w niezwykle ciekawy sposób opisała aż trzydzieści typów, czyli najbardziej repr­ezen­taty­wnyc­h postaci, jakie może przybrać każda matka, nadal pozostając sobą, czyli najwspanialszą, jedyną i niepowtarzalną mamą. Wśród dowcipnie scha­rakt­eryz­owan­ych rodzajów matek można znaleźć typy tradycyjne: Mamę Kwokę, która swoje dzieci trzyma mocno pod swoimi skrzydłami, Mamę Optymistkę, wiecznie uśmiechniętą, Mamę Wrzeszczkę, której krzyk słychać na końcu świata, a nawet dalej, Mamę Kaprala, zawsze stawiającą na swoim, Mamę Nie Usiedzi w Domu, której ulubionym sportem jest spacerownictwo, Mamę Spod Igiełki, zawsze perfekcyjną, ale także typy nieco nowatorskie: Mamę Akrobatkę, zgrabnie lawirującą między piętrzącymi się codziennymi obowiązkami, Mamę Animatorkę, dla której życie to jedno wielkie przyjęcie urodzinowe, Mamę Hipiskę, żyjącą w zgodzie z naturą czy Mamę Sportsmenkę, niewyobrażającą sobie dnia bez porannego joggingu. • Autorka z dużą dozą humoru, a czasem nawet ironii, opisuje rodzicielki, ich zalety, ale też wady, bo przecież nie ma mamy idealnej, choć każda matka jest idealna na swój sposób. Dużym walorem książki są jej ilustracje. Rysunki stworzone przez Raquel Díaz Reguerę zachwycają. Książkę serdecznie polecam każdemu rodzicowi i każdemu dziecku do wspólnej lektury! • Małgorzata Koźma • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo