• Bardzo ładnie napisana książka podróżnicza. Co prawda dotyczy rzeczywistości, której już nie ma (lata sześćdzisiąte 20 wieku) ale czytając praktycznie nie odczuwa się tego (no może momentami gdy autor wtrąca jakieś dane statystyczne). Autor opisuje japońską rzeczywistość taką jaką zastał z odrobiną humoru i z dystansem do własnej osoby, bez silenia się na jakieś głębokie porównania typu kultura zachodu a kultura dalekiego wschodu. Co prawda czasem jakiś fakt/zachowanie go zaskakuje lecz nie robi z tego wielkiego problemu (nie rozstrząsa motywów, nie komentuje jako dziwactwa). Z całej książki przebija olbrzymi szacunek dla innej kultury i taki, jak ja to odbieram, spokój. Nie ma w tej opowieści jakichś momentów dramatycznych, nagłych zwrotów akcji (albo autor ich specjalnie nie opisał). W każdym razie jest tu o czym poczytać, kilka faktów z Japonii mnie zaskoczyło, akcja w miarę równo posuwa się do przodu (znalazłem tylko jedno spowolnienie - opisy statystyczne dotyczące floty morskiej), są zachowane proporcje pomiędzy opisem podróży autora oraz przytaczaniem faktów, które można sobie obecnie poczytać w internecie (ksiażka powstała w latach sied­emdz­iesi­ątyc­h 20 wieku - internetu u nas nie było). Plusem są również świetne, w mojej ocenie, czarnobiałe fotografie, oddające klimat książki. I tylko żałowałem, że książka tak szybko się skończyła - bardzo dobrze mi się przy jej czytaniu odpoczywało od szaleństw współczesności.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo