• “Tylko morze zapamięta”. Muszę przyznać, że dość sceptycznie podchodziłam do tej książki, głównie za sprawą okładki, która kojarzyła mi się z jakimś typowym romansidłem. Jednak po przeczytaniu krótkiego fragmentu okazało się, że bardzo się myliłam… na szczęście :) • Miejsce akcji to Polski Bałtyk i jego okolice. Główny bohater Maks po dwunastu latach wraca w rodzinne strony, gdzie zostawił swoją miłość i ukochaną matkę. Co zastanie w rodzinnej miejscowości i z jakimi tajemnicami przyjdzie mu się zmierzyć ? • Jak już wspomniałam to nie jest romans. Ta książka ma klimat i historię, która jest niezwykle prawdziwa i poruszająca. Opowieść skrywa tajemnice i choć fabuła jest fikcyjna, to chwyta za serce, wywołuje emocje i zmusza do refleksji. • Książkę czyta się naprawdę szybko, a każda strona przybliżała do poznania prawdy, na której tak bardzo od samego początku zależy Maksowi. • Zawarte w książce retrospekcje zwiększają napięcie, a każda strona odsłania skomplikowaną przeszłość Maksa i jego miłości. Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło. • Styl autorki jest bardzo przystępny w odbiorze, więc książkę czyta się z ogromną rozkoszą. Piękna, wzruszająca, refleksyjna, ale i smutna opowieść o miłości, tęsknocie i cierpieniu. Fajna odskocznia od kryminałów. Szczerze polecam
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo