• Jak wszystkie książki z serii i tę czyta się świetnie. • Jedno tylko co mnie drażni we wszystkich, to wtrącanie przemyśleń, że ludzie myślą, iż morderstwo zostanie wyjaśnione w ciągu kilku dni, bo się naoglądali amerykańskich filmów kryminalnych, po czym rach-ciach i w tydzień - dwa, zagadka morderstw zostaje rozwikłana. • Za plus dodatkowy uważam w tej części, brak czytania z wyrazu oczu podejrzanych, przez Pię :) • Tylko jeden jeszcze błąd, raczej wydawniczy. Ostatni rozdział ma pomyloną datę.
  • Świetna. Bardzo wciągajaca. Nie można się oderwać od czytania.
  • Bardzo dobra książka. Chociaż jej gabaryty mogą nieco przerażac, czyta się zaskakująco łatwo, wciąga (tak że najlepiej zarezerwować sobie na nią cały weekend). Jest dużo postaci i powiązania między nimi bywają skomplikowane, na szczęście jednak narrator niemal w każdej scenie podpowiada, kto jest kim i jakie to ma znaczenie. Bardzo udana lektura.
  • Uwielbiam kryminały Nele Neuhaus, każdy następny tom zabiera mnie w niezapomnianą podróż pełną tajemniczych intryg i mrożącą krew w żyłach odkryć. • Zawsze kiedy rozpoczynam lekturę nie mogę się oderwać,napięcie jest od początku do końca a gęsta i niepokojąca atmosfera,którą odczuwają bohaterowie udziela się także i mnie. • "W lesie" to mroczny kryminał o zmowie milczenia i bolesnym wydarzeniu sprzed lat. Ktoś kto zna prawdę chce ją za wszelką cenę ukryć. Autorka tutaj skupiła się na Oliverze i jego wspomnieniach z dzieciństwa i młodości. Bardzo ciekawy zabieg. Bardzo interesowało mnie co się stało z Arturem, ale ostateczne rozwiązanie było zupełnym zaskoczeniem. • W tle poruszone są też problemy mieszkańców takich jak walka z nałogiem,samotność ,kłótnie rodzinne czy pozory stworzone pod fasadę rodzinnego domu. • Dodam, że lis na okładce nie został przedstawiony przypadkowo-ma szczególne znaczenie w tej historii, ale tego już trzeba się dowiedzieć sięgając po książkę. Przy zakończeniu wzruszyłam się i zakręciła mi się łezka w oku, bo było ono naprawdę emocjonujące. Nigdy nie wiadomo kim będą znajomi ze szkolnych lat i o tym też jest ta książka. Nie zawsze odpychający gbur jest tym najgorszym a uprzejmy zapraszający na herbatę może być najgorszym zwyrodnialcem.Czekam niecierpliwie na kolejne tomy.
  • Książka mi się nie podobała. Bardzo dużo postaci ,pogubi łam się kto jest kim.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo