„Raje utracone” to napisana z dużym rozmachem monumentalna powieść o losach świata. Jest czymś z pogranicza baśni, mitu, legendy, może nawet opowieści biblijnej. Jej głównym bohaterem jest nieśmiertelny Noam. To on snuje czytelnikowi swą fascynującą, pełną zwrotów akcji, czasami nawet nieco makabryczną opowieść. Dzięki niemu poznajemy odległe nam czasy i historię początków naszej cywilizacji. • Noam ma stać się wkrótce przywódcą wioski, której obecnie przewodzi jego ojciec. Pannoam jest człowiekiem ogromnie podziwianym przez swego syna, autorytetem, wzorem godnym do naśladowania. Jednakże z czasem pewne niefortunne zdarzenia sprawiają, że nasz bohater zaczyna odkrywać mroczną stronę charakteru swego rodziciela. Noam nieszczęśliwie zakochany w Nurze, córce lokalnego zielarza Tibora, wkrótce staje przed wieloma trudnymi wyborami. Toczy bezustanną walkę ze sobą w kwestii targających nim uczuć, zachowania własnej tożsamości, wyznawanych wartości etycznych. Ostatecznie decyduje się na życie w odosobnieniu, dzięki czemu poznaje całą prawdę o sobie i swoich bliskich. Nic jednak nie jest takie, jak się nam często wydaje. Wiele rzeczy nie idzie po naszej myśli. Tak też jest w jego przypadku. Los zsyła Noamowi misję nie do wykonania. Wkrótce ma nadejść dzień sądu. Woda w Jeziorze burzy się i pieni. Za moment wystąpi ze swych brzegów i zaleje „cały świat”. Czy Noamowi uda się ocalić mieszkańców z jego rodzimej wioski przed nadciągającym końcem świata? Kto wyjdzie z tej nierównej walki zwycięsko? Z kim przyjdzie mu się jeszcze zmierzyć? Podoła wszelkim przeciwnościom czy może zwyczajnie stchórzy? • Historia stworzona przez Schmitta jest niezwykła i całkowicie odmienna od wszystkich, które napisał do tej pory. Czyta się ją z zapartym tchem. Intryguje, wyzwala mnóstwo skrajnych emocji, jest kompletnie niep­rzew­idyw­alna­ pod względem fabularnym. Bez wątpienia zaskoczy niejednego czytelnika. Aż nie mogę doczekać się kontynuacji i ostatecznego finału opowieści o niezwykłym Noamie i jego bliskich.