• Powieść o "ołowianych dzieciach" z jednej strony ciekawa, bo o tej historii nigdy nie słyszałam, a z drugiej nieco rozczarowująca, bo jednak bardziej zadowolona bym była z reportażu. Powieść jest napisana prosto, szybko się czyta, ale pisarka często powtarza frazy, myśli i wnioski bohaterów i przez to jest trochę nudnawo. Niemniej jednak polecam, bo historia takich lekarzy powinna być nagłaśniana.
  • "Doktórka od familoków" to wartościowa i niesamowicie poruszająca historia rodzin, które mieszkały na terenach szopienickich familoków. Jest to też piękny hołd oddany przez autorkę, tej prawdziwie oddanej lekarce. Pani Jolanta była lekarzem z powołania stawiającym dobro pacjenta ponad swoje. Niewielu jest takich zaangażowanych lekarzy, co tym bardziej zasługuje na uznanie, szacunek i przede wszystkim pamięć. • Przyznam, że nie słyszałam o tej pani doktor, ani o tej historii, bo to działo się w latach 70, ale dzięki tej książce mogłam poznać tę historię i panią Jolantę. Magdalena Majcher potrafi w przejmujący sposób opowiadać o ludzkich dramatach i ważnych społecznie tematach. Po raz kolejny autorka wykonała kawał dobrej roboty. Książki pani Magdy biorę w ciemno, bo wiem, że będą świetne i wartościowe. Książka warta przeczytania. Polecam.🙂 • ⭐10/10 • Pani Jolanta Wadowska-Król zmarła 18 czerwca 2023r w wieku 84 lat🖤💔
  • Książka oparta jest na prawdziwych wydarzeniach i poświęcona niezwykłej osobie – lekarce Jolancie Wadowskiej-Król. „Doktórka” odważnie stawała w obronie najsłabszych – choć mogły ją za to spotkać nieprzewidziane represje. Lekarka w szopienickiej przychodni, całkowicie oddała się pracy i swoim małym pacjentom, chcąc zapewnić im namiastkę godnego życia. Pracowała od rana do nocy, nie dbając o swoje własne potrzeby, żeby tylko pomóc jak największej liczbie dzieci. Starała się dla nich o pobyty w szpitalach, wyjazdy do sanatoriów, a także o zamianę mieszkań z dala od huty i od skażonego środowiska. Książka pokazuje ciekawy obraz życia w latach siedemdziesiątych, a na tym tle niezłomną i nieprzeciętnie odważną w walce o prawdę postać ówczesnej lekarki. • ~EF
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo