• Temat sam w sobie ciekawy, natomiast sposób przedstawienia nieciekawy (aby nie napisać nudny). Na obszerną książkę składają się głównie odpowiedzi na pytania autora udzielone przez kilkudziesięciu lekarzy. Odpowiedzi bardzo zbliżone, miejscami ma się wrażenie że czyta się ciągle tę samą stronę. Materiał reporterski wydaje się bardzo mało przetworzony, jakby na papier przelano wszystko co zostało nagrane.
  • Warto, a nawet trzeba przeczytać...
  • Książka na wskroś przepełniona bolesną prawdą Polskiego Systemu Opieki Zdrowotnej... • Po niej w nieco inny sposób patrzy się na kolejnego lekarza, który według nas jest "chamem". Warto przeczytać, gdy się jest pacjentem :)
  • Po lekturze tej książki strach iść do lekarza, bo można trafić na przemęczonego kolejnym dyżurem z rzędu. Nie dziwię się, że lekarze nie są empatyczni. Inaczej by zwariowali, a społeczeństwo jest coraz bardziej roszczeniowe.
  • Książka bolesna. Złożona praktycznie w całości z wypowiedzi lekarzy (z długim stażem, rezydentów, stażystów) i studentów medycyny. Z jednej strony ukazuje postać lekarza od tej jego najgorszej, demonicznej strony. Przyznam szczerze, że po lekturze panicznie boję się iść do jakiegokolwiek gabinetu lekarskiego, żeby przypadkiem nie wyjść z niego jeszcze bardziej chorą. • Niemniej jednak książka pokazuje też lekarza, który jest zmęczony i sfrustrowany. Który pracuje 300 godzin miesięcznie, żeby wyjść pensją ponad zarobki niewykwalifikowanej kasjerki z Lidla. • "Mali bogowie" to książka o tym, jak bardzo system wykiwał nas wszystkich - lekarzy oraz pacjentów. Zamiast bowiem bolączek obecnej sytuacji szukać właśnie w nim, nagle zaczęliśmy rzucać się na siebie jak dzikie zwierzęta. Lekarze obwiniają pacjentów, a pacjenci lekarzy. • Lektura na pozór prosta, ale doprawdy wstrząsająca. Bardzo polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo