• W tej części poznajemy dalsze losy Igora (akcja dzieje się kilkanaście lat później) • "Pachan" to świetna, mocna, zniewalająca i intrygująca powieść, z licznymi zwrotami akcji, ze skrajnymi i przeszywajacymi emocjami i stale obecnym uczuciem niepokoju. Znów przenosimy się do bezwzględnego świata mafii. Do świata, który w dalszym ciągu jest bezlitosny, który nie wybacza błędów. Książka porywa już od pierwszych stron i nie daje czytelnikowi ani chwili wytchnienia. Historia opowiedziana jest z perspektywy Igora i Aiszy. Zakończenie zostawia nas w wielkim szoku. Bardzo mi się podobała.🥰 Polecam przeczytać😉
  • Mam nadzieję że deszcz nie zmył pajączka... • Ta cześć dużo bardziej przypadła mi do gustu, pewnie dlatego, że mieliśmy w większości nową historię nie opowiedzianą wcześniej. • Igor przepadł, widział w oczach pajączka całą gamę uczuć i po raz drugi w życiu odważył się pokochać. Choć Sofia nie zaznała szczęścia u jego boku, to jednak wydaje się że z Aiszą może być inaczej. Już nie mogę się doczekać kiedy dorwę kolejną część. Polecam
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo