• W tej części ponownie spotykamy się z detektywem Deckerem oraz całą grupą policjantów z jego wydziału. Jednak tym razem nastolatkowie z Los Angeles zaczynają popełniać samobójstwa. Nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że oba te wydarzenia się po części ze sobą łączą (chociażby za sprawą uczęszczania do tej samej szkoły i kradzieży z miejsca zdarzenia samobójstw). • Język, fabuła, akcja! • Tak jak w przypadku pierwszej części, nie mam zbytnio zarzutu do samego języka tego autora. Jego powieść czyta się lekko i przyjemnie. Do tego książka ta wydrukowana jest też w sprzyjającym szybkiemu czytaniu trybie, więc tutaj nie mam na co narzekać, ale... Miałam wrażenie, że przez całą książkę nic się nie działo, brak jakiś tajemniczych zwrotów akcji, same nudne wydarzenia. Do tego prawie połowa książki została skupiona na Gabe'ie i jego problemach. Owszem, miało to jakieś nawiązanie, ale zdecydowanie można to było rozpisać krócej. Tym bardziej, że Gabe jest taki nijaki, że aż ciężko o nim czytać! I na sam koniec spadła na nas bomba w postaci kilkunastu bohaterów. Gubiłam się kto jest policjantem, a jeśli nawet nim był, to nie miałam pojęcia skąd się tutaj tak nagle wziął. Krótko mówiąc, zawiodłam się :( • Kto jest kim? • Wielu bohaterów powiela się ze wcześniejszej części, więc wskazane byłoby przeczytać je po kolei. Tym bardziej, że tutaj łatwo się pogubić (w szczególności na końcu!). Mam wrażenie, że autor chciał mieć bogatą kolekcję bohaterów, ale ich nie dopracował i nieumiejętnie wprowadził, co mnie zdziwiło, bo to nie jest jego debiut. Chyba miał zbyt wiele pomysłów i na końcu już sam nie wiedział, o czym pisze. • Estetyka • Ogólnie okładka została wykonana podobnie do poprzedniej części, ale mogłaby mieć zaakcentowane czerwone akcenty, tak jak było w poprzedniej części, bo wtedy wszystko razem by lepiej współgrało. • Moja ocena książki: 4/10 • Nie chciałam być jakoś mega ostra w stosunku do tej książki, ale nie chcę was oszukiwać i jednak jest tutaj więcej wad niż zalet. Jeśli chodzi o takie krótkie podsumowanie to: • *totalny misz-masz na końcu • *zbyt dużo o życiu nijakiego Gabe'a • *widoczny znacznie niższy poziom niż w "Pętli"
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo