• Dla jednych czytelników jest to kryminał z wątkiem miłosnym, dla innych romans z wątkiem sensacyjnym. • Dla mnie to bardzo dobra i wciągająca powieść , którą przeczytałam z wielkim zainteresowaniem. • Jest tu wszystko to , o czym lubię czytać. • Seryjny morderca-psychopata, który uważa się za Boga, ciekawie prowadzone śledztwo, bardzo sympatyczni, chociaż skrzywdzeni przez los bohaterowie. • I wreszcie wielka i namiętna miłość, która połączyła bohaterów podczas • wspólnego śledztwa. • Powieść bardzo wciąga i wzbudza emocje, bo poznajemy również losy porwanych kobiet, ich strach i niepewność co z nimi będzie. • Szybkie tempo akcji trzyma w napięciu aż do ostatniej strony. Moje typowanie mordercy nie sprawdziło się. • Zakończenie jak dla mnie bardzo zaskakujące, ale zapowiada dalszy ciąg, który autorka już pisze. • Już szukam poprzedniej książki autorki "W zapomnieniu", która opowiada historię brata bohatera Michała,który często pojawia się na kartach powieści.
  • Szósty to bardzo dobry kryminał + świetny romans. Powieść jest wciągająca, akcja dzieje się w szybkim tempie, bohaterowie nie są sztampowi. Sama intryga i wątek kryminalny też są bardzo ciekawe, choć nieco przewidywalne. Książka właściwie czyta się sama.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo