• Historia pewnej przemocy • 2 maja 2008 roku Nick Levil, sied­emna­stol­etni­ uczeń liceum w Garvin, tuż przed rozpoczęciem pierwszej lekcji wszedł do szkolnej stołówki, w której zbierali się uczniowie, i zaczął do nich strzelać, zabijając kilka osób, kilka ciężko raniąc. Ostatnią osobą, do której strzelił, była jego dziewczyna Valerie Leftman, potem napastnik popełnił samobójstwo. Podobno Levin i Leftman zamierzali odebrać sobie życie, planowali także morderstwo wielu osób, którzy znaleźli się na ich liście… do odstrzału. • Valerie i Nick, para zakochanych w sobie nastolatków, nie są lubiani w swojej szkole, spotykają się z pogardą i wrogością ze strony rówieśników. Valerie jest nazywana przez popularne w szkole koleżanki Siostrą Śmierć tylko dlatego, że ubiera się na czarno. Trącanie na korytarzu, złośliwe komentarze, kuksańce przy szafkach, wyśmiewanie, ciągłe poniżanie przez rówieśników ze szkoły – oto codzienność Valerie i Nicka. Ale mają przecież siebie i kilkoro przyjaciół, paczkę odrzuconych jak oni. • Pewnego wyjątkowo paskudnego dnia Valerie tworzy listę do odstrzału, znajdują się tam nie tylko nazwiska kolegów ją gnębiących, ale także znienawidzona algebra czy lakier do włosów. Nick zainteresowany listą dorzuca swoje trzy grosze. I tak tworzą swoją hate list. Tyle, że dla Valerie to tylko odreagowanie trudnych sytuacji, natomiast, jak się potem okaże, jej chłopak traktuje listę śmiertelnie poważnie. • Valerie przeżyła, strzał nie był przeznaczony dla niej, ale dla jednej z prześladowczyń, którą Valerie osłoniła. Życie po tragedii nie jest już dla niej, tak jak i dla całej szkoły, takie samo. Na początku zostaje oskarżona o współudział, potem oczyszczona z zarzutów. Chce skończyć szkołę i wraca do Garvin. Oczywiście jest jeszcze gorzej niż przedtem, wszyscy przyglądają się jej podejrzliwie i z dezaprobatą, nieliczni przyjaciele unikają jej, no i nie ma Nicka, chłopaka którego kochała i który kochał ją. Valerie niczego z Nickiem nie planowała i nie wiedziała, co zamierza. Nigdy nie przyszłoby jej do głowy, że ten czuły, zaczytujący się w Szekspirze chłopak jest zdolny do takiej zbrodni. Z pomocą mądrego psychologa Valerie próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości, chce wybaczyć sobie, Nickowi i swoim prześladowcom. Czy i ona otrzyma wybaczenie, czy zdoła posklejać na nowo swoje rozsypane życie i serce? • Książka Jennifer Brown „Hate list. Nienawiść” porusza trudny i wciąż aktualny problem przemocy w szkole. Niektórzy prześladowani znajdują w sobie siłę, aby przetrwać, inni nie wytrzymują i dochodzi do tragedii. Samobójstwa wśród dzieci i młodzieży to niestety coraz większy problem, podobnie jak strzelaniny w szkołach, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie dostęp do broni palnej jest łatwy, także drogą nielegalną. „Hate list. Nienawiść” to książka, po którą powinni sięgnąć nie tylko młodzi czytelnicy, ale także nauczyciele i rodzice. • Książka Jennifer Brown otrzymała wyróżnienie w Polskiej Sekcji IBBY Nagroda Donga 2011 roku. • Maria Twardowska-Hadyniak • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo