• W miarę dobra książka, czyta się dobrze, chociaż zakończenie nie do końca przekonuje
  • To kolejna książka z gatunku który nazywam „typowy thriller dla lekkiej rozrywki”. Wszystko jest tu na miejscu – zbrodnia, tajemnica, narracja dwóch a nawet momentami trzech różnych bohaterów, gorzej jedynie z zakończeniem, które jest owszem – zaskakujące ale przez to zupełnie nierealne i strasznie naciągane. Zdziwiło mnie to, ponieważ po wielu pozytywnych opiniach dotyczących tej pozycji spodziewałam się czegoś lepszego. • Po przeczytaniu opisu od wydawcy spodziewałam się położenia nacisku na tę samą historię opowiadaną z dwóch różnych perspektyw. Jednak uważam, że największym clue tej książki to pewna tajemnica z okresu szkolnego, która niespodziewanie ściga bohaterów po latach. Momentami przez to czułam mega głęboki vibe wszystkich tych filmów typu „Koszmar minionego lata” czy „Walentyki”, chociaż wiadomo- bez krwawych szczegółów 😉 Podsumowując – do przeczytania dla czystej rozrywki, ale bez ciśnienia i bez nastawiania się na racjonalny finisz. 6/10
  • Kiedy myślisz, że wiesz kto jest mordercą,okazuje się, jak bardzo się mylisz. To jest jak wiadro zimnej wody na głowę, lub cios obuchem w łeb. Książka trzymała mnie w napięciu do ostatniej strony. Mega wciągająca historia. Polecam !!!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo