• "Promyk słońca" to kolejna piękna i wzruszająca powieść, pełna emocji i dramatów, która po raz kolejny udawania, że w życiu nic nie jest nam dane na zawsze. Że pozorny spokój i stabilizacja może pęknąć w jednej chwili jak bańka mydlana. W powieści nie zabrakło miłości, ciepła i radości, ale też smutku, nienawiści i zazdrości. Nie zabrakło też pięknej przyjaźni i niezawodnego wsparcia. Zaskakujące jest tutaj zakończenie, pełne refleksji nad życiem, które mamy tylko jedno. Nie zdajemy sobie sprawy z tego, że na słowa przepraszam, proszę, dziękuję, kocham, jest czasem zbyt późno. Polała się łezka na koniec, oj polała😢. Polecam 💚
  • Książka opowiada o dalszych losach Nataniela i jego przyjaciół: Marty i Mateusza. • Poprzedni tom kończy się w noc wigilijną w którą w domu Nataniela poza pięcioletnią Emilką pojawia się Oliwia. • Szczerze powiem, że po takim zakończeniu książki czytelnik spodziewa się, że teraz będą żyli długo i szczęśliwie :). Niestety to nie bajka. • Książka zaskakuje z każdą przeczytaną stroną. Tom pierwszy bardziej mi się podobał, ale obawiam się, że po przeczytaniu "Baśniowej opowieści", • która poprzeczkę podniosła bardzo wysoko, każda kolejna przeczytana książka będzie do niej porównywania.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo