• Dr Bruce Fife znany jest z książek o tematyce medycyny naturalnej. Specjalizuje się w kokosach. Ma na swoim koncie ponad 20 książkowych publikacji. W 2013 roku pojawiła się na polskim rynku kolejna jego książka. Tym razem „Cud oleju palmowego” wydało wydawnictwo Vital. • Palma kokosowa wykorzystywana była w leczeniu już kilka wieków temu. Potem padł ofiarą nagonki medialnej, która chciała zarzucić mu złe właściwości. Mimo wielu badań, opinii fachowców i testów nadal postrzegany jest jako szkodliwy. A tak naprawdę nie jest. Wykorzystuje go się powszechnie w Afryce i Azji. Na jego temat wypowiadają się lekarze i badacze, chwaląc jego właściwości. Jest też niesamowicie wydajny – jako jeden z nielicznych owoców, ten z palmy daje zaskakująco dużo oleju. Jakie ma plusy? Liczne! Poprawia krążenie krwi, zapobiega chorobom serca i Alzheimerowi. Zapobiega chorobom nowotworowym, wzmacnia odporność, poprawia wzrok. Dzięki niemu dzieci z biednych, niedożywionych rodzin odzyskują swoje zmysły – choroba zwana „kurzą ślepotą” cofa się. Olej palmowy wzmacnia również kości. Jest doskonałym składnikiem wielu dań. Osoby jedzące frytki smażone na zwykłym tłuszczu i na tłuszczu z oleju palmowego zdecydowanie widziały różnicę i oceniły, że ten drugi jest o wiele smaczniejszy. I zdrowszy oczywiście też. Często nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, że w jakimś produkcie znajduje się olej palmowy, mimo że nazywany jest „dobrym tłuszczem”. Co ciekawe jest też bardzo cennym produktem w weterynarii – używa się go do leczenia papug. Olej palmowy chroni wątrobę, wspomaga funkcjonowanie płuc, poprawia przyswajalność witamin i minerałów. Dodatkowo kontroluje poziom cukru w organizmie, co jest zbawienne dla cukrzyków. A na dodatek zapobiega przedwczesnemu starzeniu się. • Dr Bruce Fife znowu stworzył pozycję pełną faktów i relacji. Powołuje się na różne badania i historie, cytuje znanych i mniej znanych naukowców. Pokazuje tabele, dodaje ciekawostki. Wszystko po to, by dać nam do zrozumienia, że media nie mają racji, a olej palmowy jest zbawienny dla całego naszego organizmu. • Wielkim plusem tej książki jest sam autor. Mało kiedy czyta się książki prawie naukowe, które są napisane w tak lekki i przyjemny sposób. Autor nie traktuje nas z góry, jest z nami na równi, zachowuje się tak, jakby opowiadał wszystko kolegom, a nie niedouczonym studentom. To bardzo dobre posunięcie, nie czuje się dystansu między autorem a czytelnikiem. Zresztą, dr Bruce Fife zwraca się do nas bezpośrednio! Podaje swoje dane kontaktowe, byśmy napisali do niego o naszych przeżyciach związanych z olejem palmowym. • Następnym plusem są wszystkie pozatekstowe dodatki – zdjęcia, tabelki, rysunki. Wzbogacają książkę i dają chwilę wytchnienia od reszty treści. Na dodatek szata graficzna jest przejrzysta i spójna – początki rozdziałów ozdobiono liśćmi palmowymi, a zdjęcia są czarno-białe. • No i oczywiście znowu pojawia się słynny już chyba dla dr Fife rozdział z przepisami. Ponieważ autor zapewnia nas, że olej może być wykorzystywany do wszystkiego, daje też na to dowód. W przepisach są sałatki, kotlety, gulasze, ryby i dodatki, a nawet słodycze i pieczywo! • Jak zwykle przy jego pozycjach trzeba zwrócić uwagę na bogaty wykaz źródeł, a także aneks z placówkami i stronami internetowymi poświęconymi badaniom nad olejem palmowym. • Co dziwne książka jest dość krótka. To chyba jej największy minus. Ogólnie dobrze się ją czytało, była pełna interesujących faktów i ciekawa. Na pewno zastosuję jakiś przepis zaproponowany przez autora. • Komu polecam? Ciekawym nowości dietetycznych, szukających inspiracji, chorujących i chcących wzmocnić swój organizm. Na pewno znajdziecie tu coś, co wam się spodoba.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo