• Głównymi bohaterami książki są Lilianna Płonka i Michał Grosicki. Lilka jest znaną adwokat, a prywatnie przyjaciółką Olki i Orła, których poznaliśmy w pierwszej części. W momencie gdy ją poznajemy prowadzi sprawę Olki i Teo, a następnie Doroty Kozielskiej, która jest oskarżona o zabójstwo męża. Niespodziewa się, że jest na celowniku i ktoś czyha na jej życie. Gdy wraca wieczorem do domu dwóch mężczyzn próbuje ją zaatakować, następnie ktoś włamuje się do jej mieszkania. Ze wszystkich tych opresji ratuje ją Michał Grosicki. Jest on funk­cjon­ariu­szem­ CBŚ i dostaje zadanie aby rozpracować grupę VAT-owców. Wyjeżdża na Śląsk i tam coraz bardziej styka się ze znaną panią adwokat. Oboje czują przyciąganie do siebie lecz boją się zaufać temu uczuciu. Kto chce zniszczyć znaną panią adwokat? Czy Michał z Lilką będą razem? Przeczytajcie... • Paulina Świst wykreowała bohaterów w sposób bardzo wyrazisty. Mają mocne charaktery, są barwne. Cechuje ich cięty język, który można zaobserwować w dialogach. Dialogi napisane są w sposób bardzo humorystyczny. Nie sposób nie śmiać się czytając niektóre teksty Lilki lub Michała. i. Ostry język bohaterów powoduje to, iż od pierwszej strony nadają oni charakter całej akcji,a przy tym budzą sympatię czytelnika. Bohaterowie drugoplanowi też dodają pikanterii całej akcji i bez nich tej historii by nie było. • Akcja książki jest bardzo dynamiczna, nie ma czasu się nudzić. Autorka tak poprowadziła historię, że mimo że jest wiele wątków czytelnik nie gubi się. Widzimy, jak powoli rodzi się uczucie między dwojgiem głównych bohaterów. • Język jest prosty więc nie wymaga myślenia. Nie ma w książce zwrotów prawniczych więc wszystko można zrozumieć. Jedynym minusem jak dla mnie było za dużo wulgarnych słów, które niekiedy czytelnikowi mogły przeszkadzać. • Książkę czyta się jednym tchem. Jest idealna na jeden wieczór • Moja ocena: 8/10
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo