• Marcin Brzostowski (ur. 1969) – autor powieści „Pozytywnie nieobliczalni”, „Radio miłość nadaje!, I tak skończymy w więzieniu! czyli Tryptyk Polski (bez trzeciej części)”, „Podpalę wasze serca!”, „Zemsta kobiet”, „The vengeance of women”, „Słodka bomba Silly”, „Sweet bomb Silly”, „Złote spinki Jeffreya Banksa”, zbioru miniatur „Szach-Mat! czyli Szafa wychodzi, ja zostaję” oraz kilku innych e-booków. Laureat konkursu Ad Absurdum zorganizowanego przez wydawnictwo Indigo. Fragment nagrodzonego tekstu został opublikowany w książce „Śmiertelne absurdalne zebranie, edycja 2007/08”. Jest także zdobywcą II miejsca w konkursie na opowiadanie, zorganizowanym przez portal literacki kochamksiazki.pl (2013).* • Karol Szrama to czte­rdzi­esto­letn­i pracownik korporacji, który codziennie próbuje sprzedać ludziom wszystko – szczególnie to, co nie jest im potrzebne. Dostaje tajemniczy list, od którego zmienia się całe jego życie. Zostaje on uwikłany w spisek. Od kogo dostał list? Co w nim było napisane? Na czym polegała zmiana jego dotychczasowego życia? Jeśli chcecie poznać odpowiedź na te oraz inne pytania, koniecznie sięgnijcie po ten niedługi utwór. • Autor posługuje się bardzo lekkim, wręcz luzackim i kolokwialnym językiem, który bardziej pasuje do „gimbusów”, aniżeli dorosłego faceta, który pracuje w korporacji. Jest mnóstwo przekleństw (prawie że na każdej stronie jest choć jedno), ale są one potrzebne, to znaczy nie polegają na tym, iż autor chciał sobie bluzgać. Pomagają trochę w odbiorze, przekazują emocje oraz stan psychiczny bohaterów. • Na początku myślałem, że będzie to zwykła książka, nadająca się idealnie na nudny wieczór. Wiecie, taka niewymagająca myślenia. Po skończeniu lektury wiedziałem, że byłem w błędzie. Podpalę wasze serca! to dzieło, które pobudza do myślenia oraz działania, zmiany swojego dotychczasowego życia. • Przez cały utwór śmiałem się do rozpuku. Marcin Brzostowski z każdej postaci, sytuacji i każdego miejsca potrafi zrobić coś, co będzie śmieszyło czytelnika. I to nie jest banalne, oczywiste czy oryginalne. Przykład: czy widzieliście kiedyś gadającego karpio-psa? • Głównym bohaterem jest Karol Szrama. Przez pewną część książki myślałem, że autor opisuje siebie. Wprawdzie jest młodszy od wykreowanej przez siebie postaci, ale z tego, co zdążyłem zaobserwować, jest – mówiąc potocznie – „śmieszkiem”. Wracając do Karola – to pracownik korporacji, który ma żonę oraz syna. Jest zabawny, wulgarny, podp­orzą­dkow­ując­y się, łatwowierny, kozacki, osobą, która nienawidzi swojej pracy. Od początku polubiłem Szramę, gdyż jest on bezpośredni, zwraca się do czytelnika słowami „Witam, witam, zaraz znikam! Niezłe, co?”, „Narka, kochani!” bądź „Witajcie, moi drodzy!”; nie udaje nikogo. • Marcin połączył kilka gatunków oraz motywów ze sobą – jest książka w książce, czarny humor, ociupinka thrillera, groteska… • Podsumowując: zachęcam Was do sięgnięcia po to dzieło. I nie robię tego bynajmniej dlatego, że objąłem tę książkę patronatem. Po prostu jest to bardzo dobry utwór, który umili niejeden wieczór. • Za przekazanie książki do recenzji oraz możliwość objęcia jej patronatem dziękuję Marcinowi Brzostowskiemu. • Tytuł: „Podpalę wasze serca!” • Autor: Marcin Brzostowski • Wydawnictwo: Wydawnictwo internetowe e-bookowo • Korekta: Zuzanna Błońska • Projekt okładki: Michał Olejarski • Grafika na okładce: Michał Olejarski • Wydanie: II • Oprawa: miękka • Liczba stron: 141 • Data wydania: 17.06.2016 • ISBN: 978-83-7859-699-8 • Źródło – okładka.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo