• "Ziemia nie jest placem zabaw, na którym chronię swoje dzieci przed złem. Zło jest znakiem tych czasów i chaosem, do którego sami dopr­owad­zili­ście­, ale nie będę miało ostatniego słowa"
  • William Paul Young – kanadyjski pisarz. Najbardziej znany jako autor powieści „Chata”. Wraz z żoną Kim mieszka w amerykańskim mieście Happy Valley w stanie Oregon. Ma czterech synów i dwie córki.* • Sięgnąłem po tę książkę, ponieważ sprzedała się ona w milionach egzemplarzy, a ja dopiero niedawno się o niej dowiedziałem. Zaciekawił mnie opis. • Missy, córka Mackenziego Allena Phillipsa, zostaje porwana. W opuszczonej chacie zostają znalezione ślady, które wskazują na to, że została tam zamordowana. Kilka lat później Mack dostaje list, który jest zaproszeniem w tamto miejsce. Napisał go morderca, jakiś dzieciak, który chciał sobie z niego zażartować, a może… Bóg? Postanawia tam wyruszyć. • Autor posługuje się lekkim i prostym językiem, dzięki czemu utwór czyta się szybko. Najbardziej spodobał mi się początek, ponieważ był on taki kryminalny. Poza tym ujawniły się różne emocje głównego bohatera. Dalsza część utworu była trochę filozoficzno-teologiczna i nie ukrywam, iż nie za bardzo mnie ona zachwyciła, bo niekiedy przynudzała. W tamtej części akcja znacznie zwolniła. Książka zmieniła trochę moje postrzeganie Boga i odpowiedziała na kilka pytań, które kiedyś mnie nurtowały. • „– Żyć bez miłości to tak, jakby zawiązać ptakowi skrzydła i pozbawić go możliwości fruwania.” • Wewnątrz książki znajdują się zdjęcia niektórych scen filmu, które przedstawiają ważne postacie. Pomagają lepiej wyobrazić sobie niektóre sytuacje, bohaterów oraz rzeczy. • Bałem się trochę, że „Chata” będzie przesiąknięta jakimiś banałami w stylu: Pamiętaj, Bóg Cię kocha zawsze czy Bóg o Tobie pamięta. Na szczęście tak się nie stało. Utwór zmusza do refleksji, zastanowienia się nad paroma kwestiami związanymi z wiarą. Może jest trochę naciąga, bo nie uwierzę, iż komuś mogło się to przytrafić, ale na pewno można wyciągnąć z niej wiele ciekawych rad na przyszłość. • Autor zaskoczył mnie swoim wyobrażeniem Boga, które kłóci się trochę z tym, czego uczy się na lekcjach religii. Tym samym pokazuje, że tak naprawdę nie wiemy jak dokładnie on wygląda. • Utwór ten jest ciekawy, aczkolwiek nie do końca rozumiem, dlaczego osiągnął aż tak duży fenomen. Autor podaje, że inspirował się autentyczną historią swego przyjaciela, niemniej na pewno w dziele jest trochę fikcji literackiej. Może sukces tej książki polega na tym, że porusza tematy teologiczne? • Najbardziej spodobało mi się podejście do spraw teologicznych z trochę innej strony. Książkę polecam osobom, które nurtuje pytanie: Dlaczego Bóg pozwala na to, aby na świecie panowało zło. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Nowa Proza. • Tytuł: „Chata” • Tytuł oryginału: „The Schack” • Autor: William Paul Young • Wydawnictwo: Nowa Proza • Przełożyła: Anna Reszka • Korekta: Urszula Okrzeja • Opracowanie graficzne okładki: Piotr Chyliński • Wydanie: III • Oprawa: twarda • Liczba stron: 294 • Data wydania: 02.03.2017 • ISBN: 978-83-7534-061-7 • ** Źródło – Lubimy Czytać
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo