• Przedstawia nam on historie w zasadzie jednowątkową. Miłość dwojga młodych ludzi i relacje dwóch rodzin, z których pochodzą – Montecchich i Capulettich. Panuje miedzy nimi wielka nienawiść w stosunku do siebie przez którą tak naprawdę całe to piekło… Jedni mówią, że jest to dramat miłosny, ale moim zdaniem jest to dramat na tle relacji ludzkich. Pokazuje nam jak zawiść potrafi doprowadzić do tragedii, której można było uniknąć w prosty sposób. Głupota może wyrządzić wielką krzywdę. Powinniśmy patrzeć na innych, a nie tylko na siebie. • O samym dramacie powiem tyle, że na nasze czasy wydaje się on nam absurdalny, bo jak 14 latka może pokochać tak na zabój? Skąd ona wie co to miłość. Jednak w dawnych czasach to właśnie był normalny wiek na takie rzeczy. Dziewczyny wychodziły za mąż i rodziły dzieci. Jednak mimo swoich absurdów jest on wspaniałym przykładem miłość, zażyłości konfliktów i egoizmu. Osobiście nie wyobrażam sobie osoby, która określa się molem książkowym albo mówi o sobie, że lubi czytać, a nie ma za sobą przeczytanego tego otóż dramatu. •
  • Pewnie gdyby nie to że ta książka była moją lekturą, to w życiu bym jej nie przeczytała. Szczerze mówiąc, książka ta kompletnie nie przypadła mi do gustu. Może dlatego, że nie przepadam za tym, kiedy powieść jest pisana wierszem. No i język, jakim jest pisana był dla mnie bardzo trudny, mało zrozumiały. Mi niestety nie przypadła do gustu, ale może innym bardziej się spodoba.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo