• Płytka, tendencyjna książeczka, w której autorzy powielają stereotypy o kobietach, szafują banalnymi radami czy oczywistymi, powierzchownymi analizami, omówieniami i uogólnieniami problemu (lęku przed bliskością). ,,Analizy" na takim poziomie dokonać może każdy przeciętnie inteligentny dorosły człowiek potrafiący obserwować otoczenie i wyciągać wnioski, nie potrzeba być psychologiem czy seksuologiem. To wszystko przeplatane tandetnymi, niesmacznymi, prostackimi ,,żartami" pana Gryzewskiego oraz pogardą obojga dla swoich pacjentów. Można w książeczce tej przeczytać np., że ich pacjenci to niedojrzałe emocjonalnie osoby (str.115) czy że rozwódka jest lepsza od singielki, bo: ktoś już ją chciał, sprawdził, ma wdrożoną antykoncepcję, nie chce dzieci, doceni fajnego partnera i na pewno wie, jak być w związku a singielka ma tylko wymagania (str.185-186). Do tego jeszcze te żale pana Gryzewskiego na byłe partnerki (np.str.182), które tak nawiasem mówiąc są bardzo niep­rofe­sjon­alne­.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo