Świetna książka. Bardzo lekko się czyta. Autor zabiera czytelnika do świata swojego ojca - wielkiego intelektualisty i ukazał poprzez zabawne anegdoty i ciekawostki człowieka z jego słabostkami. w książce ponadto dużo zdjęć z rodzinnego albumu.

Książka Tomasza Lema zawiera wspomnienia o ojcu Stanisławie, wybitnym pisarzu, twórcy literatury fantastyczno-naukowej, który na trwałe zapisał się w kanonie tego gatunku. Stanisław Lem należał do jednostek zachowujących się w sposób niek­onwe­ncjo­naln­y i nietypowy, wykraczając poza stereotypy myślenia przeciętnego zjadacza chleba. Niesamowita wyobraźnia pisarza i szukanie naukowego uzasadnienia dla każdego zjawiska stworzyły oryginalną i niepowtarzalną mieszankę literacką, którą zachwycają się już kolejne pokolenia czytelników. Tomasz Lem, który jest z zawodu tłumaczem, podjął jednak próbę stworzenia innego portretu ojca. Pokazał go jako męża, ojca i człowieka uwikłanego w realia socjalizmu, ale nie pozbawionego poczucia humoru. Wręcz przeciwnie, wspomnienia przesycone się humorem sytuacyjnym i słownym. Aby zachęcić do przeczytania książki przytoczę anegdotę, mianowicie, Stanisław Lem był niepoprawnym łasuchem, miał do tego cukrzycę i często żartował, że wizja zakończenia życia, poprzez samobójstwo, popełnione przy pomocy tortu w zamkniętym pokoju, jest dla niego bardzo kusząca :D Swoja przyszłą żonę Barbarę również adorował, przynosząc jej słodycze, bo uważał, że takim dowodom miłości się nie oprze :D Wspomnienia o Stanisławie Lemie czyta się lekko i przyjemnie. Są nie tylko źródłem wiedzy o prywatnym życiu pisarza, lecz stanowią także doskonałą rozrywkę na długie zimowe wieczory.