• „Rzeczy, które spadają z nieba” to niezwykła opowieść fińskiej powi­eści­opis­arki­ Selja Ahava, wydana nakładem wydawnictwa Relacja. • Fabuła powieści opiera się na przypadkowych wydarzeniach, które zdarzają się w życiu i które dotykają bohaterów powieści. Saara, dzie­sięc­iole­tnia­ dziewczynka, w absurdalny sposób traci mamę, bo pewnego dnia z nieba spada na nią bryła lodu. Z czymś takim trudno się mierzyć, dziecko tęskni za mamą, jej bliskością, ale też po dziecięcemu stara się poukładać codzienność na nowo. Ojciec dziewczynki, który znajduje zmasakrowane zwłoki żony, nie może się pozbierać po tej tragedii, z pomocą przychodzi mu starsza siostra Annu. Kobieta przejmuje opiekę nad rodziną i próbuje zapewnić osi bratu i bratanicy chociaż trochę normalności, a to niestety jest trudne. W tym samym czasie Annu doświadcza niezwykłości. Po raz drugi wygrywa główną wygraną na loterii. Czy wygranie sporej sumy daje radość, spełnienie marzeń? Autorka pokazuje, ile szczęścia i dramatu może w sobie nieść codzienność, opowiada o bezradności, ale także o tym, że świat może być fascynujący. • „Czasami nadchodzi koniec świata, czasami Raj spada z hukiem. Czasami ktoś umiera tak niepostrzeżenie, że człowiek nawet nie zdąży się zorientować. (…)Świat idzie naprzód. Nic nie staje się jasne, ale czas leczy rany i człowiek zapomina. Pewne rzeczy się zdarzają. Nagle, w złym czasie, w innym czasie, w złych miejscach. Anioły nie mają władzy. Bo zawsze znajdzie się ktoś, kto zapomni wysłuchać wiadomości, kto spojrzy, chociaż nie powinien, i kto stanie w złym miejscu”(212-213 s.) . • Książka wyzwoliła wiele uczuć i emocji. Jednym klubowiczom bardzo przypadła do gustu innym mniej. Wielkim atutem książki jest fenomenalnie wykreowana dziecięca narracja. Zdecydowanie polecamy tę książkę. • ~EF
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo