• Pięknie wydane, wspaniale opowiedziane (to już specjalność Barbary Wachowicz) i bogato opatrzone fotografiami gawędy o wielkich Polakach oraz ich siedzibach, rodzinie i przyjaciołach. • Są tu po kolei: Mikołaj Rej i jego Nagłowice, Jan Kochanowski i Czarnolas, Tadeusz Kościuszko i rodzinna Mere­czow­szcz­yzna­, Adam Mickiewicz na ziemi nowogródzkiej oraz gościnnie w wielkopolskim Śmiełowie, Zygmunt Krasiński w romantycznej Opinogórze, filozof August Cieszkowski i jego rodzinna Sucha, Fryderyk Chopin i Żelazowa Wola, Cyprian Kamil Norwid i jego wymarzone miejsce – Karczew na Podlasiu, Wincenty Pol i jego dwór w Lublinie oraz Józef Ignacy Kraszewski i jego rodzinny Romanów na Podlasiu. • Niezwykle ciekawa i szczegółowo opracowana księga, szczególnie zachęca do odwiedzenia miejsc tak zasłużonych dla naszej kultury i historii. Jest to pierwsza część dwutomowego dzieła „Siedziby wielkich Polaków”. • Szczerze polecam!
  • Kilkanaście dworów i pałaców przedstawia Barbara Wachowicz w książce łączącej przewodnik z gawędą o związanych z nimi wybitnych Polakach, od Reja do Kraszewskiego...Książka zawiera liczne zdjęcia dworów, pałaców oraz otaczających je parków i okolic, głównie autorstwa Zenona Żyburtowicza oraz autorki. • / [Link] • bs
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo