• Pierwsza książka dla młodzieży w dorobku George’a R.R. Martina, autora bestsellerowej sagi Pieśń Lodu i Ognia. Kilkuletnia Adara jest tak zwanym zimowym dzieckiem – urodziła się w czasie wielkich mrozów, które odcisnęły na niej piętno: dziewczynka jest nad wiek spokojna i wycofana, nie okazuje emocji, ma zawsze chłodną skórę i źle znosi lato. Dziecko spotyka się z odrzuceniem otoczenia, ale nie do rozumie jego przyczyn. Ukojeniem dla Adary faktycznie okazuje się być zima - to wtedy na odległych łąkach spotyka Lodowego Smoka. Więź z istotą, która w innych ludziach wzbudza tylko przerażenie, jest dla bohaterki czymś niezwykłym, jedynym pewnikiem w świecie stale ogarniętym wojną. Pewnego razu okazuje się, że przyjaciel Adary może ocalić wszystko, co dla dziewczynki cenne… a także wszystkich, którzy od początku darzyli ją niechęcią i niezrozumieniem.
  • Adara jest zimowym dzieckiem. Nie śmieje się i nie płacze, jej skóra jest chłodna, a najlepszą zabawą dla niej jest budowanie zamków ze śniegu. Pewnego dnia Adara na niebie widzi smoka. Nie jest to jednak zwykły smok, na jakim latają żołnierze, w tym jej wujek, który broni granic ich państwa. To lodowy smok, który z ciekawością przygląda się dziewczynce, a nawet pozwala się jej dosiąść. • Lodowy smok George’a R.R. Martina to powieść dla dzieci autora Gry o tron. To niewielka stustronicowa książka, której główną bohaterką jest mała dziewczynka Adara. To wycofane, spokojne i ciche dziecko, którego nie może zrozumieć nawet ojciec. Adarze nie sprawia radości to co innym dzieciom, bawi się najlepiej sama, zimą, lepiąc zamki. Jest też ufna, nie boi się lodowego smoka, ale z zaciekawieniem zaznajamia się z tą istotą. • Przyjaźń Adary i smoka to tylko jeden temat powieści. Drugim jest wojna, która toczy się w państwie, w którym żyje dziewczynka. Dowiadujemy się o niej z rozmów ojca Adary i jej wuja, ale też z relacji jej siostry i od narratora. Wuj dziewczynki jest wojownikiem, lata na smoku. Z roku na rok jest jednak coraz trudniej bronić granic. W efekcie wojska nieprzyjaciela zaczynają wdzierać się do państwa i grabić, palić i zabijać. • Lodowy smok jest powieścią, w której niewinność dziecka zderza się z wojną. To powieść, w której przyjaźń ze smokiem jest zestawiona z okrucieństwem, wizją przesiedlenia, porzucenia wszystkiego, co znane, na rzecz nieznanego. Nie zabrakło tu walki, w tym brutalnych – jeśli pomyśli się, dla kogo zostały napisane – scen. • Ciekawe w powieści jest to, że powieść napisano z perspektywy dziecka. Narrator jest trzecioosobowy, ale przejmuje myślenie bohaterki i nie wszystko potrafi powiedzieć wprost, nie wszystko dla niego jest jasne. To świetne podejście, bo nie tylko pozwala wczuć się w postać, lecz także dla młodszych czytelników jest ciekawym doświadczeniem. • Tekst uzupełniają ilustracje autorstwa Anne Yvonne Gilbert. Każdy rozdział rozpoczyna się obrazkiem ze smokiem, ale to nie jedyne rysunki w książce. Są to tylko kontury, nie ma w nich koloru, ale to w niczym nie przeszkadza. Są ładne, dobrze dobrane do tekstu i w niego wkomponowane. Wygląda to atrakcyjnie. Dodatkowo książka ma dużą czcionkę, co na pewno ułatwi młodym czytelnikom czytanie. • Lodowy smok to powieść dla dzieci, ale i dorośli mogą ją przeczytać, by przekonać się, jak poradził sobie z historią dla młodszych czytelników autor Gry o tron. Martin ma świetny styl i ogromną wyobraźnię, którą potrafi przelać na papier. Sprawdźcie, co jaką historię zawarł tej książce.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo