• W przeciwieństwie do ocenianej przeze mnie innej książki z serii Klub Małego Patrioty ("Polskie statki") ta nie ujęła mnie zbytnio. Nie jest zła, zadanie spełnia; krótka, treściwa, niep­rzec­iąża­jąca­, w sam raz dla wspomnienia mimochodem dziecku tego czy owego. U nas punktem zaczepienia okazała się Mongolia - tak się złożyło, że Mały Czytelnik jest tym krajem zainteresowany, a podróż Benedykta Polaka na tamte ziemie jest pierwszą z opisanych w książeczce. • Czego jej brakuje do lepszej noty? Hm... Polotu, że tak to ujmę. Historie nie są opisane szczególnie ciekawie. Każdy z rysunkowo przedstawionych podróżników wygląda podobnie. Mapki poglądowe przedstawiają czasem zbyt mały wycinek, by było to dla nawet starszego dziecka czytelne odniesienie. Znaleźć też można błędy merytoryczne, co dyskwalifikuje pozycję jako wiarygodne źródło informacji (swoją drogą po książce z serii o tak dumnej nazwie bym się tego nie spodziewała; bardzo niemiłe zaskoczenie). • Czy polecam? Może, ale jedynie jako wstęp do czegoś więcej. Jako lekturę, którą rodzic przejrzy sam a później jedynie w odpowiednim momencie podsunie dziecku garść informacji, mapkę, ilustrację osadzoną w kontekście codziennych rozmów, ogólnych zainteresowań czy fazy wrażliwej dziecka.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo