• Wspaniała, lepsza niż pierwsza część :)
  • Książka ciekawa i wciągająca. Polecam
  • Świetna saga rodziny czerpiącej siłę z tożsamości, którą buduje poczucie zakorzenienia. Godne zapamiętania wydają mi się słowa głównej bohaterki Felicji: kiedy wreszcie zrozumiesz, że walka o idee nie ma sensu. Liczy się tylko walka o człowieka (parafraza).
  • Drugi tom trylogii Charlotte Link. • Obawiałam się czy po takim czasie będę jeszcze pamiętać, co wydarzyło się w pierwszym tomie. Ale dzięki nawiązaniom do losu bohaterów łatwo było powrócić i na nowo zatopić się w ich historii. • Jest czas drugiej wojny i to ona skutecznie miesza w planach wszystkim. Ludzie tracą bliskich, majątki, a każdy dzień wypełnia strach i cierpienie. • Nie jestem w stanie ogarnąć rozmiaru gehenny ludzi, którym przyszło żyć w tamtych czasach oraz fenomenu Fuhrera, który pociągnął za sobą rzesze ludzi. • Przy okazji takich lektur zawsze nasuwa mi się masa pytań dotyczących własnej moralności. Ile byłabym w stanie poświęcić? Czy potrafiłabym zaryzykować życie własne i najblizszych, żeby ocalić obcego człowieka? Czy współpraca z wrogiem, żeby zapewnić byt swoim dzieciom jest usprawiedliwiona i rozgrzeszona? • Mam nadzieję, że tylko przy okazji czytania książek będę miała takie dylematy. • Ten drugi tom wciągną mnie bez reszty. • Felicję wciąż uwielbiam i wciąż, tak jak w pierwszym tomie przypomina mi Scarlett O'Hare. Chociaż w tej części poznajemy bardziej jej córkę- Belle, która jest bardzo podobna do matki. • Z zafascynowaniem śledziłam ich losy i z niecierpliwością oczekuję kolejnego tomu.
  • Dziki łubin -druga część trylogii powieści obyczajowo-historycznej, napisana pięknym językiem literackim. Książkę czyta się bardzo dobrze i szybko mimo dużej ilości stron. Historia bohaterki Felicji oraz innych postaci jest interesująca, posiada doskonale zarysowane tło historyczne, a kolejne wydarzenia sprawiają, że nie można się oderwać od lektury. Czekam z niec­ierp­liwo­ścią­ na trzecią część tj. Niespokojne niebo.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo