• Znalazłam kiedyś tę książkę na półce w sypialni rodziców. Wzięłam z ciekawości, przeczytałam kilka rozdziałów, i zaczęło mnie to coraz bardziej wciągać. Czytałam ją na lekcjach pod ławką, a gdy nauczyciele to zauważali i sprawdzali, co to takiego, tylko patrzyli na mnie z nieukrywanym zdziwieniem. Ale pozwalali mi kontynuować lekturę. Przynajmniej oni zachowali resztki godności, nie to co inni uczniowie – wytrzeszczali oczy, zaczęli mnie traktować jak wariatkę. A ja nie wiedziałam, o co im chodzi, gdyż jak dla mnie książka Popkina i Strolla była naprawdę ciekawa i godna uwagi. I dalej tak uważam. Od tej pory przeczytałam już dość sporo pozycji o tej tematyce, jednak z tą jestem szczególnie związana. To właśnie od tej książki rozpoczęła się moja przygoda z filozofią. • Naprawdę rzetelna, treściwa, bez zbędnego przynudzania, lania wody czy zbyt zawiłego tłumaczenia.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo