• Świetna książka, oczywiście dla tych, co przeczytali I cześć, pochłonęłam w dwa dni;)
  • Większość z Was na pewno zna powieść "PS Kocham Cię" - czy to z książki czy ekranizacji. Zapewne niejedna łza została wylana nad losem Holly, której w przeżyciu żałoby pomaga 10 listów od zmarłego męża. • 💌 • "PS Kocham Cię na zawsze" jest kontynuacją tej historii. Od śmierci Gerrego minęło 7 lat (6 od jego ostatniego listu), Holly poukładała swoje życie. Pracuje w second handzie, należącym do jej siostry Ciary. Układa sobie życie z Gabrielem, do którego niebawem ma się przeprowadzić. Kiedy jednak za namową siostry bierze udział w nagraniu podcastu "Jak rozmawiać o śmierci" nie zdaje sobie sprawy jak bardzo jej historia wpłynie nie tylko na jej życie. Niedługo potem bowiem dowiaduje się o klubie PS Kocham Cię, który założyło 5 osób, nieuleczalnie chorych, pragnących zrobić dla swoich bliskich to, co Garry zrobił dla Holly. Czy ulegnie namowom i pomoże członkom klubu? • 💌 • Historia z pewnością jest poruszająca. Nieuleczalnie chorzy bohaterowie, próbujący pomóc bliskim przetrwać trudny czas żałoby, a jednocześnie ocalić się od zapomnienia. Mimo wszystko jednak czegoś mi zabrakło, coś nie zagrało. • Możliwe, że po prostu spodziewałam się więcej.
  • To było dla mnie wyjątkowe wydarzenie, gdy zobaczyłam tę książkę! Kontynuacja tak cudownej historii, to spełnienie moich marzeń. • Autorka postanowiła, że wrócimy do Holly w stanie, w którym znajdowała się w pierwszej części. Sama nie wie co czuje i jak poradzić sobie z własnymi myślami. Strach o przyszłość, niepewność powoli zostaje zastąpiona pozytywnymi wspomnieniami i działaniami. Mamy możliwość przyglądania się tej przemianie głównej bohaterki. To zdecydowanie wzruszająca historia, która daje nadzieję na to, że na każdego z nas czeka szczęście, a banalne przysłowie "po burzy zawsze wychodzi słońce" jest w stu procentach prawdziwe. Jestem szczęśliwa, że miałam okazję poznać dalsze losy Holly i ponownie wkroczyć w świat stworzony w "PS. Kocham Cię". Niech Was nie zmyli lekkość tej powieści, bo chociaż wydaje się lekka i przyjemna, to niesie ze sobą ciężar refleksji, miliona przemyśleń i trudnych życiowych spraw, które mogą dotyczyć każdego z nas.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo