• "Mocna więź" to historia, którą napisało życie a autorka stworzyła dla niej wyjątkową oprawę pełną emocji, bólu, cierpienia, łez i nadziei. Historia jest przedstawiona w dwóch ramach czasowych - przed 7 lipca 2012r. i po 7 lipca 2012r. Autorka bardzo obrazowo opisała życie Ani. Poznajemy Anię w latach dziecięcych, nastoletnich a później w życiu dorosłym. Pokazana tu jest też piękna relacja rodzinna jaka była pomiędzy matką i córkami i miedzy siostrami. Autorka w perfekcyjny sposób ukazała losy rodziny dotkniętej tragedią, pokazała jak bardzo i nieodwracalnie zmieniło się życie rodziny Kaczyńskich. Opisała wielką walkę o odnalezienie Ani, śledztwo, aż w końcu zatrzymanie winnego, proces i wyrok. Jednak matczyna miłość, nadzieja i ból pozostają nieskończone, bo do tej pory nie odnaleziono zwłok Anny. Niby wiemy kto zabił, a jednak wciąż nie rozumiemy, dlaczego musiało do tego dojść. Książka jest mocno poruszająca, czyta się ciężko, ze względu na temat i niejednokrotnie miałam łzy w oczach, ale warta jest przeczytania. Tej historii nie ocenię, nie da jej się ocenić. Ale Magdalena Majcher pisząc tę książkę wykazała się ogromnym prof­esjo­nali­zmem­,niesamowitym wyczuciem i wrażliwością. I za to oceniam na ⭐10/10
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo