• Cykl "Wszystkie pory uczuć" to: cz. I Jesień ; cz. II - Zima ; cz. III - Wiosna ; cz. IV - Lato. • Cztery pory roku - cztery wciągające historie". • Te cztery powieści autorki, to historie z życia wzięte. Każda z nich opowiada o innej bohaterce / w przeszłości wychowance domu dziecka/. Poznajemy ich kłopoty, miłości , wybory życiowe, jakich dokonują, poszukiwaniu szczęścia i upragnionym spokoju po zawirowaniach. • Bohaterką cz. I "Jesień" jest Hania, która czuje się coraz bardziej niekochana i obca przy mężu, idealizującym swą pierwszą zmarłą żonę.Czy jesień zmieni coś w życiu Hani. • Bohaterką cz. II - jest Róża, starsza już pani, wychowawczyni domu dziecka, która całe życie swe podporządkowała opuszczonym przez rodziców dzieciom i swej niepełnosprawnej umysłowo siostrze. Skrywane do niej i też jej uczucia Tadeusza, współpracownika - doprowadzają w końcu do ślubu pary. Róża jest pełna obaw o przyszłość, a przede wszystkim o to, że łamie przysięgę daną matce. Wydarzenia z przeszłości, wstrząsają nią. Czy Róża znajdzie szczęście przy boku Tadeusza? • Bohaterowie cz. III - Ewelina i Adrian po kilku latach małżeństwa dorastają do myśli o adopcji, gdyż bezpłodność żony nie jest uleczalna. Decydują się na adopcję 10 -letniego Piotrusia obarczonego FAS czyli alkoholowym zespołem płodowym, chorobą nieuleczalną, mocno wpływającą na osobowość i rozwój dziecka. Czy bohaterowie podołają "ciężarowi" wychowania dziecka bardzo trudnego, wpadającego w okropne złości, ale zarazem wrażliwego? Czy wiosna rozkwitnie też w ich sercach? • Cz. IV - też trąca o macierzyństwo. Joanna I Maciek zostają rodzicami. Joanna, zaopatrzona w poradniki dla przyszłych matek, ułożyła sobie idealny poród, połóg, szczęście bycia matką itp. Rozczarowanie przychodzi po raz pierwszy przy porodzie, a potem niestety szara rzeczywistość, o której zapominają poradnikowi autorzy. To piękne , wymarzone życie z dzieckiem - wydaje się Joannie koszmarem. Kobieta coraz bardziej popada w pogłębiający się stres i dochodzi prawie do tragedii. Jak to dobrze, że Maciek wcześniej po pracy wraca do domu. To on wpada na to, że Joanna cierpi po prostu na depresję poporodową. Czy Joanna da sobie pomóc w tak ciężkiej dla niektórych kobiet sytuacji? • Cykl "Wszystkie pory uczuć" pokazuje życie takim, jakim jest. Autorka nie koloryzuje zdarzeń, dlatego cykl wzrusza, czasem przeraża. Fabuła różnorodna i dostarcza czytelnikowi fachowej wiedzy poruszanych tematów. A tematy są bardzo ważne społecznie, zmuszają do refleksji i przemyśleń. • Potraktowałam w recenzji cykl jako pewną całość. Choć każdy tom to inna historia, inni bohaterowie, choć niektórzy poznani w tomi I jawią się w różnych sytuacjach w tych późniejszych. Ale jedno jest wspólne - dom dziecka, jako miejsce spędzone w dzieciństwie, co też rzutuje bardzo na pewne zachowania bohaterów lub jako miejsce pracy / Róża, Tadeusz/ , lub miejsce do którego czasem osobiście się wraca w odwiedziny. POLECAM.
  • Gorąco polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo