• Niedźwiedzica Misia zbyt wcześnie budzi się z zimowego snu. Jest zaskoczona obecnością białego puchu na dworze. Na dodatek orientuje się, że ktoś wkradł się do jej jaskini i ograbił z zapasów jedzenia. Mimo wszelkich niedogodności Misia postanawia wyjść na zewnątrz i pierwszy raz w swym życiu ulepić prawdziwego bałwana. Podczas swej zabawy zupełnie niechcący wielką śnieżną kulą tarasuje wejście do króliczej nory. Wściekły królik daje Misi lekcję na temat grawitacji, powstawania lawin i lepienia bałwana. Cierpliwa i zawsze spokojna niedźwiedzica wysłuchuje nerwowego przyjaciela. Przy okazji pyta go czy nie wie co się stało z jego jedzeniem, bo zniknęło, a ona jest bardzo głodna. Królik udaje niewiniątko i dzieli się z Misią jedną starą, czarną marchewką. Dzięki niej poznaje również niezwykle ochydny zwyczaj królika... Okazuje się, że jest jeszcze całkiem sporo rzeczy, o których o sobie nawzajem jeszcze nie wiedzą królik i niedźwiedzica. • Ta zabawna historia z egocentrycznym królikiem i bardzo ugodowym misiem pokazuje, jak wielką moc ma przyjaźń i że tak naprawdę to chodzi w niej o to, żeby wszystko robić dla drugiej osoby bezinteresownie. Polecam tą inteligentną książkę dzieciom, jak i dorosłym.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo