• Historia Polski opisana badzo przystępny i wciągający sposób. • Można wręcz wczuć się w klimat tamtych czasów.
  • Czasy pierwszych Piastów. Książę Mieszko I planuje wprowadzić chrześcijaństwo, by zjednoczyć poszczególne plemiona. Ułatwić ma mu to poślubienie czeskiej księżniczki. Niestety nie wszyscy jego poddani się z nim zgadzają. Dzieje narodzin Państwa Polskiego poznajemy z punktu widzenia drużyny księcia i fikcyjnej postaci Dzika, który został mieszkowym wojem, po tym, jak został złapany na próbie grabieży. Jest to człek bardzo silny i prawy, lecz ma wielce osobliwe pojęcie uczciwości. Nie grzeszy inteligencją, ale mimo to nie da się go nie polubić. Wbrew jego poprzedniemu zajęciu, nie pociąga go zdobywanie bogactwa. Zadowala się tym, co ma. Wraz z książęcą drużyną przemierza niezmierzone wtedy puszcze i pierwsze polskie miasta. • Oprócz dobrej przygody z książką tą na pewno zaznajomimy się z czasami, o których nie wiele wiadomo, o stosunkach polsko - niemieckich z X wieku. Możemy też w wyobraźni przebyć dzikie ostępy, których we współczesnej Polsce zdecydowanie nie uświadczymy. Autor doskonale opisał dziką przyrodę oraz tło historyczne.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo