• Jerzy Broszkiewicz w swojej powieści "Ci z Dziesiątego Tysiąca" tworzy fascynującą wizję przyszłości, w której ludzkość opanowała Układ Słoneczny, a jej ambicje sięgają eksploracji dalszych zakątków galaktyki. Autor sprawnie łączy elementy naukowe z fabułą pełną przygód, kreując świat, który zachwyca zarówno młodszych, jak i dorosłych czytelników. • Głównym bohaterem jest Ion Soggo, czternastoletni Saturnijczyk, który wraz z towarzyszącym mu robotem Robikiem bierze udział w misji na Pierwszym Zwiadowcy – sztucznej planecie przemierzającej Drogę Dziesiątego Tysiąca. Ich losy splatają się z historiami Alki i Alka Rojów, rodzeństwa z Ziemi. Postacie młodych bohaterów są autentyczne i pełne energii, co ułatwia czytelnikowi nawiązanie emocjonalnej więzi z ich przygodami. • Powieść, choć napisana w stylu char­akte­ryst­yczn­ym dla literatury młodzieżowej lat 60., porusza uniwersalne tematy takie jak odwaga, przyjaźń, odpo­wied­zial­ność­ i zrozumienie międzykulturowe. Wątek relacji między ludźmi a zaawansowaną technologią, reprezentowaną przez Robika i Zwiadowcę, przypomina o potrzebie zachowania równowagi między postępem a czło­wiec­zeńs­twem­. • Nie można pominąć fascynującego tła powieści – szczegółowo opisane scenerie kosmiczne, futurystyczne technologie i wizja życia na innych planetach dodają książce wyjątkowego uroku. Opisy Broszkiewicza pobudzają wyobraźnię, tworząc świat, który wciąga czytelnika od pierwszej strony. • Mimo że książka powstała kilkadziesiąt lat temu, jej przesłanie i klimat wciąż mogą inspirować współczesnych czytelników, zwłaszcza młodzież zainteresowaną eksploracją kosmosu i nauką. • Polecam "Ci z Dziesiątego Tysiąca" wszystkim miłośnikom literatury science fiction oraz tym, którzy chcą przenieść się do świata pełnego niesamowitych przygód, wyzwań i pięknych marzeń o przyszłości ludzkości w kosmosie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo