• Świetnie napisana, wzruszająca powieść o starszych osobach. Wspomnienia, wojna, okupacja, oszustwo, przebaczenie - to wszystko wplecione w teraźniejszość. Poprzednie tomy były rewelacyjne, ten mnie nieco zgasił, przygnębił... Temat bardzo wartościowy i z wielkim przesłaniem, ale bolesny, smutny, żal ściska serce - nie podczas radosnych przygotowań do Świąt.
  • Autorka w tej powieści wiedzie czytelnika znów do miejscowości Malownicze, a główną bohaterką czyni panią Leontynę, właścicielkę sklepiku "z duszą". • Spokojne , codzienne życie starszej pani zakłócą niespodziewane listy, które nawiązują do jej przeszłości. Oczywiście nie brak też w fabule wątków z życia, znanych już z innych części cyklu, mieszkańców . Ich życie toczy się w przedświątecznym rozgardiaszu . • POLECAM tę pełną niespodzianek opowieść o sile miłości i prawdzie, że trzeba dokonać rozrachunku swego życia. Dlatego też Zosia i Bronek / cz. III cyklu /, czyli Leontyna i Otto muszą rozliczyć warszawski , powstańczy czas i zastanowić się nad przyszłością.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo