• Mołdawia jest dwudziestym trzecim najrzadziej odwiedzanym spośród dwustu krajów na świecie. Mimo to Miłosz Szymański postanowił zgłębić wiedzę na temat tego zapomnianego zakątka Europy i stworzył pasjonującą opowieść o historii i życiu teraźniejszym narodu nieustannie targanego pomiędzy wpływami Rosji i Rumunii. • Nie jest to tylko prosta opowieść turystyczno-krajoznawcza. Żeby zrozumieć współczesną Mołdawię i separatystyczną republikę Nadd­nies­trza­ńską­ trzeba poznać historię ostatnich dwustu lat, skomplikowane losy z czasów II wojny światowej i przyczynę głodu z lat pięćdziesiątych. • ,,Kto zgasi światło?" to także opowieść o tych, co zostali w kraju, których fatalna sytuacja gospodarcza nie zmusiła jeszcze do wyjazdu za granicę. To ci, którzy są już za starzy, albo wciąż wierzą, że w Mołdawii mogą coś jeszcze zdziałać, ułożyć sobie normalne życie. • Książkę się wręcz pochłania. Kolejne rozdziały odkrywają nieznany świat. Narracja przybiera zaskakujące formy, jak zapis scenariusza filmowego, albo opowieść o służbie zdrowia w formie antycznego dramatu ze śpiewami chóralnymi. Tym większy plus dla autora za interesującą treść i ciekawą formę opisu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo