• Wilki to bohaterowie wielu opowieści, niezmiennie fascynują ludzi, ale przeważnie kojarzą się ze zwierzętami budzącymi lęk. Książka Gerdy Wagener Wilczek ukazuje zupełnie innego przedstawiciela tego gatunku. Tytułowemu bohaterowi nie w głowie polowania i bycie strasznym – woli zabawy, bycie miłym i liście szczawiu (mniam!). • Nie potrafi odnaleźć się w wilczej rodzinie, ale nieoczekiwanie z pomocą przyjdzie mu... mała myszka. Co z tego wyniknie? Aby się tego dowiedzieć, koniecznie należy przeczytać tę historię. Niemiecka autorka stworzyła prostą i pełną humoru opowieść o tolerancji, odmienności, poszukiwaniu siebie i próbie dopasowania się do • oczekiwań innych. To wszystko sprawia, że jest to niezaprzeczalnie pozycja ponadczasowa i niezwykle aktualna. Dodatkowym atutem tej książki jest fakt, iż została ona zilustrowana przez jednego z najwybitniejszych polskich artystów, przedstawiciela Polskiej Szkoły Ilustracji – Józefa Wilkonia. Najczęstszym motywem jego twórczości był świat fauny, nic więc dziwnego, że to właśnie jego prace zilustrowały tę historię. Jak sam mówi: tekst i ilustracja muszą się uzupełniać, żeby w książce rosło napięcie jak w teatrze. Dokładnie tak jest w Wilczku. Szczerze polecam. • Anna Ochenkowska-Olczak
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo