• Zastanawiałam się skąd autorka czerpie pomysły do książek, czyżby znajomości w Policji. Pomysł z kanibalizmem, jest straszny sam w sobie. Książkę trzeba czytać pomiędzy posiłkami inaczej się nie da.
  • Im dalej tym gorzej. Absurd goni absurd. Autorka nieźle popłynęła - niestety nie polecam.
  • Początek wydaje się obiecujący. Tematyka ciekawe, ale przedstawiona w moje ocenie w bardzo słaby sposób. Nie polecam. Jak kończyłem książę (ostatnie strony) bardzo opornie
  • Treść książki bardzo dobrze się zapowiadała, ale później autorka popłynęła w fantazję. Delfina - wiedząc że grasuje kanibalizmu, jadła mięso i nie tylko z niewiadomego pochodzenia, nie powiadomiła policji? Zaskoczeniem było zakończenie, zupełnie niedorzeczne i absurdalne, szkoda. Poczułem niedosyt i zawiedzenie treścią. Ale opinie pozostawiam innym czytelnikom.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo