• Książka „Zniknięcie” autorstwa Eli Chełmińskiej i Ani Drabikowskiej to bardzo ważny głos w literaturze dla dzieci. Po pierwsze dlatego, że opowiada o miłości, a po drugie i najważniejsze dotyczy śmierci jednego z członków rodziny. To książka, której celem jest oswojenie dziecka z poczuciem straty w osobie. Została napisana z perspektywy dziecka. Jej główna mała bohaterka dostrzega, że od czasu „zniknięcia” jej babci mamusia jest jakaś inna, bardziej zamyślona, zatroskana, nieobecna wcale. Na dodatek ciągle płacze. Nawet akcje-prowokacje, wypowiadanie brzydkich słów i robienie wygłupów przez dziewczynkę nie zwraca uwagi matki. W końcu dziecko poddaje się. Rozczarowane udaje się do pokoju babci i tam zasypia w jej łóżku. Dopiero to zachowanie daje do zrozumienia pogrążonej w rozpaczy kobiecie, że nie jest ona jedyną cierpiącą osobą z powodu odejścia od nich kogoś bliskiego i ukochanego. Gdy znajduje córkę w babcinym łóżku, która po przebudzeniu opowiada jej, że już wie dokąd babcia się udała i jak tam jej teraz jest, ich życie powoli zaczyna wracać do normy. • „Zniknięcie” to publikacja bardzo ważna i potrzebna nam wszystkim. Pokazuje jak odbierane jest przez dzieci trudne zachowanie dorosłych. Wskazuje jasno, że maluchom potrzebna jest, w przypadku odejścia kogoś bliskiego na zawsze, rozmowa. One także w takich chwilach czują się zagubione, odtrącone i cierpią wraz z pozostałymi członkami rodziny. Często nam się tylko zdaje, że przecież są na tyle małe, że na pewno nic nie rozumieją. Dzieci są bardzo inteligentnie i niektóre rzeczy pojmują znacznie szybciej niż może nam-dorosłym się to wydawać. Polecam tą pełną wzruszeń, nostalgii i empatii historię. mniej
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo