• Dał bym 6 gwiazdek ale się nie dało. Pouczająca, poruszająca i wciągająca książka zresztą jak cała trylogia.
  • Pisałam już recenzję pierwszej części trylogii „Wojen Makowych”, teraz przyszedł czas na dwie kolejne. Zacznę od tego, że to nie jest łatwa seria. Im dalej w las, tym fabuła staje się bardziej wojenno-strategiczna, dlatego nie każdy udźwignie te 700-800 stron każdego z tomów. Jednak mimo, że sama nie przepadam za taką tematyką, to dalsze losy Rin przyciągały mnie jak magnez. Przepiękne wydania też miały w tym swój udział. Dzięki wydawnictwu Fabryka Słów w sklepach dostępne są aż dwie wersje okładek dla tej serii. Pierwsza z motywem pełnej ilustracji oraz z okładką zintegrowaną. Dodatkowo, dla osób, których odstraszają tak grube cegły -polecam audiobook, przy którym Paulina Holtz zrobiła naprawdę genialną robotę (ja słuchałam na bookbeat). • Przechodząc do fabuły trzeba zaznaczyć, że jest ona ciągła przez wszystkie trzy części (poszczególne części kończą się i zaczynają w tym samym bloku czasowym, bez większych przeskoków fabularnych). W tym miejscu na pewno należą się duże ukłony w stronę autorki, która w wieku niespełna dwudziestu lat potrafiła zbudować tak spójny świat opierający się na wydarzeniach z historii Chin XXwieku z dodatkami fantasy. • Trzeci tom „Płonący bóg” to finałowy tom serii. Po wydarzeniach, które zmieniły życie Rin o sto osiemdziesiąt stopni na nowo musi nauczyć się jak być dobrym wojownikiem. Przy swoim boku ma oddanego jej przyjaciela – Kitaya oraz sojusz z osobą, którą do tej pory uważała za śmiertelnego wroga. Czy Rin jest w stanie wygrać wojnę w całej Republice, którą sama wywołała? A przede wszystkim czy jej żywioł ognia udźwignie spotkanie z bogiem wody, który okazał się stać po stronie osoby, którą Rin kocha i nienawidzi jednocześnie? 8/10
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo