Książka do pewnego momentu była naprawdę dobra, wciągała, intrygowała. Jednak w pewnym momencie zaczęła być po prostu nudna i irytująca. • Główni bohaterowie są młodymi ludźmi, którzy zachowują się jak dzieci. Dosłownie. • Do pewnego momentu ich zabawy w kotka i myszkę były interesujące. Jednak gdy tak się ciągnęły i ciągnęły, to zaczęło mnie to po prostu irytować i nudzić. • Para głównych bohaterów jest moim zdaniem bardzo dziecinna, infantylna, bez charakteru. Ich rozmowy, zachowanie rodem z gimnazjalnego podwórka. Niestety książka nie pochłonęła mnie, a wręcz walczyłam z irytacją żeby ja przeczytać.

Słaba. Naciągana. Mało realistyczna. Ciągłe robienie z igły wideł i to jeszcze na bardzo oklepane tematy. Ale czyta się szybko.

Już miałam przyjemność obcować z lekturą Anny Langner i od razu byłam ciekawa pozycji warto było pochłonąć obie pozycje

Amy momentami na prawdę sprawiła, że śmiałam się do książki.

Fajna lekka książka z ciekawie wykreowanymi bohaterami. Przyjemnie się czytało, idealna na poprawę wieczoru. Można się momentami uśmiać choć na końcu to ja płakałam. Czekam na drugą cześć!