• "Już nikt mnie nie skrzywdzi" to mocna, dramatyczna, przerażająca i bardzo poruszająca powieść pełna emocji, bólu, cierpienia, osamotnienia, nies­praw­iedl­iwoś­ci i niezrozumienia. Książka jest trudna, wstrząsająca, ale też nieodkładalna. Trzyma w napięciu od początku do końca i wyciska łzy. Autor po raz kolejny porusza trudne, ważne i życiowe tematy i problemy. Zakończenie mnie zaskoczyło - tego się nie spodziewałam. Na początku każdego rozdziału umieszczone są statystyki, które przerażają. Książka skłania do przemyśleń i refleksji. Zdecydowanie polecam. Cały cykl "Liceum Freuda" jest genialny i warty przeczytania.🙂
  • Przeczytałam bardzo szybko, nie jest długa. Dla mnie opowiada o rzeczywistości miliona dzieci, nastolatków, matek, rzadziej ojców. Przemoc w rodzinach dzieje się każdego dnia, u jednych to "tylko klaps",u innych przemoc psychiczna, a jeszcze u kogoś maltretowanie. • Zupełnie nie rozumiem, dlaczego jest nazwana thrillerem. Tak wygląda życie, to literatura faktu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo