• „Zabójczyni” to zbiór opowiadań związanych z cyklem „Szklany tron” autorstwa Sarah J. Maas, których akcja dzieje się przed wydarzeniami przedstawionymi w pierwszym tomie serii. Możemy się tam zapoznać z zajściami, które miały bezpośredni wpływ na to, jaka stała się główna bohaterka, a także to, jak skończyła i dlaczego znalazła się w tym miejscu, w którym poznajemy ją w „Szklanym tronie”. Każde z tych opowiadań jest wciągające i ciekawe, z wartką akcją i ciekawymi pomysłami. Trudno się od nich oderwać, w dodatku niosą ze sobą wiele emocji, a bohaterowie są rewelacyjnie wykreowani – interesujący, żywi, plastyczni i budzący sympatię. Jakiś czas temu historie te były dostępne w osobnych mini-tomikach, ale na szczęście wydawnictwo połączyło je teraz w jedną zgrabną książkę, która świetnie prezentuje się na półce z poprzednimi częściami. Opowieści zawarte w „Zabójczyni” to obowiązkowa pozycja dla fanów Sarah J. Maas, ale też dobra opcja dla osób, które dopiero chciałby się zapoznać z twórczością autorki, ponieważ zupełnie nie trzeba znać jakichkolwiek faktów z serii, by nadążyć za treścią. Serdecznie polecam wszystkim tę antologię. Warto!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo