• czasami nie słyszymy wołania o pomoc, zwłaszcza gdy na zewnątrz obrazek wygląda na sielankowy
  • ciekawa i piękna
  • Ta książka bardzo mi przypominała „Dorosłych” Marie Albert, szczególnie, że początkowa fabuła jest do nich bardzo zbliżona. Niestety obie wspomniane książki mnie nie zachwyciły. W „Utonęła” jest to na pewno kwestia bohaterki, której postępowań nijak nie mogłam zrozumieć. Jej zachowanie, infantylność i egoizm przysłonił całość historii. Książkę tak na prawdę ratuje wg. mnie druga część, kiedy wydarzenia się zagęszczają a w powietrzu wisi klimat niepokoju. Niestety, kiedy już myślałam, że skończę książkę z przytupem, nadeszło zakończenie - równie nijakie i rozczarowujące jak główna bohaterka. 6/10 • W upalne, szwedzkie lato Marina przyjeżdża odwiedzić swoją starszą siostrę Stellę, mieszkającą ze swoim nowym, starszym partnerem - Gabrielem. Między tą trójką od razu wyczuwalne jest napięcie i nied­opow­iedz­iane­ sprawy. Śledząc urywki z ich życia jesteśmy świadkami ślepych zauroczeń, błądzenia miedzy uczuciami i tajemniczych śmierci.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo