• Reportaż w odbiorze rzetelny, interesujący, dobrze napisany. Osobom, którym temat jest znany, przeszkadzać może poczucie, że autorce nie udało się zachować całkowitej bezstronności i obiektywizmu; momentami można odnieść wrażenie, że mimowolnie patrzymy na świat przez czyjeś okulary. Czy jakikolwiek reportaż da się jednak napisać inaczej? Tego nie wiem, natomiast na pewno inny wydźwięk miałby reportaż napisany przez kogoś mentalnie bliższego opisywanemu środowisku. Autorka zrobiła jednak co mogła, by perspektywę takiej osoby przyjąć i zdaje się, że z uczciwością i pełnym zaangażowaniem podeszła do sprawy.
  • Najbardziej utkwiło mi w pamięci to, że bezpieczeństwo socjalne i emerytury to coś, co nie jest dane na pewno i na zawsze. Niewykluczone, że będę musiał pracować właśnie jak bohaterowie książki aż do momentu, w którym zabraknie mi sił. Ciekawe historie ludzi, którzy się nie poddali i walczą pomimo wielu przeciwności.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo