• Podobnie jak w pierwszej części, dziewczyna zmaga się z całym systemem stworzonym przez "założycieli". Miłość Tobiasa daje jej ogromną siłę, dzięki niemu nie poddaje się. Tutaj nadal mamy narrację pierwszoosobową, dzięki temu znamy myśli Tris. Po wydostaniu się z świata wojny, z którego uciekli jako Niezgodni, czyli osoby do wyeliminowania, poznajemy od wewnątrz świat frakcji Serdeczności. Tam się na prawdę wiele dzieje! Poznamy ich sekrety i przepis na wieczny spokój i opanowanie. Jednakże bohaterowie nie mogą odpoczywać, wiedzą, że są poszukiwani i prędzej czy później liderzy Erudycji czy Nieustraszoności ich znajdą. Koniec frakcji, koniec systemu. Wszystko legło w gruzach. W tej części dochodzi do wielu ekscytujących momentów, że sama nie wiem o czym pisać. Zdrady przyjaciół, sztuczna śmierć, walki, nieporozumienia wynikające z niedomówień oraz na końcu odkryjemy przerażającą prawdę o ludzkości i nie dotyczy to tylko tych, którzy mieszkali w określonych frakcjach. Główna bohaterka będzie zmuszona stawić czoła swoim słabościom i wyjawić swoje najbardziej ukryte tajemnice. A Ty co byś zrobił, gdyby Twój największy wróg uratował Ci życie, zaś najbliższa Ci osoba zdradziła Cię w najokrutniejszy sposób? ... O serii Veroniki Roth na prawdę ciężko się piszę, bo pomimo tego, że jest to książka z rodzaju fantasy, to pokazuje jacy my, ludzie jesteśmy. Jakie mamy słabości i jak reagujemy w danych sytuacjach. • Trudno mi przelać to jak bardzo podobała mi się ta książka, podobnie jak część pierwsza oraz trzecia - "Wierna", którą też postaram się opisać na blogu. Mam ogromny sentyment do tej serii dlatego, że były to pierwsze książki z wyżej wymienionego gatunku, które przeczytałam w życiu i cóż mogę powiedzieć? Zakochałam się w nim i od tego czasu na moich półkach przybyło kilka pozycji z gatunku fantastyki. Szczerze polecam serię Niezgodna wszystkim tym, którzy lubią przenosić się podczas czytania w całkiem inny, odległy i niewyobrażalny świat!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo