• Większość pacjentów umiera po chemioterapii lub do końca życia leczy jej skutki uboczne. Nowotwory można wyleczyć za pomocą wlewu dożylnego z witaminy c oraz wody utlenionej. Obecnie jest to stosowane z powodzeniem w Niemczech. U nas także pojawiają się kliniki witaminowe.
  • Wg autora nie ma sensu się leczyć, badać bo np mammografia nie jest skuteczna- ja dzięki temu badaniu wykryłam raka leczyłam się i żyje. Nic nie ma innego do zaproponowania a krytykuje wszystkie metody. Nie warto sięgać po tego typu wywody i przemyślenia. Człowiekowi zwłaszcza choremu potrzeba nadziei i leczenia jakie w tej chwili oferuje medycyna. Swoją drogą autor gdyby sam zachorował leczył by się metodami dostępnymi czyli chemioterapią
  • Moim zdaniem ta książka powinna być obowiązkowa dls studentów medycyny żeby mogli leczyć skutecznie w koncu i uleczać pacjentów . Jest to genialny zbiór publikacji medycznych o których powinno sie głośno mówić dziwnym trafem sie ucisza tych co mówią o tym głośno. Sedecznie polecam każdemu kto chce iśc w strone wyleczenia nieuleczalnego.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo