• Współczesny rynek wydawniczy dla dzieci zdumiewa mnogością publikacji. Jakość tego morza literatury jest bardzo różnorodna. Jednak wśród natłoku coraz to nowszych pozycji można natrafić na prawdziwe perły. Niewątpliwie do takich należą „Bajki, które uczą jak być szczęśliwym” autorstwa hiszpańskiej psycholog i pedagog Begoñy Ibarrola. • Całość składa się z 10 rozdziałów, stanowiących Dekalog rodziców, którzy chcą wychowywać szczęśliwe dzieci. W ich skład wchodzą bardzo istotne elementy składowe procesu wychowania, np. bezwarunkowa miłość, wspieranie autonomii dziecka, wychowanie w szczerości i uczciwości, atmosferze spokoju i harmonii, i wiele innych. Każdy z rozdziałów poprzedza krótkie, aczkolwiek bardzo konkretne objaśnienie celu danej treści. Skierowane do rodzica, wychowawcy, akcentuje istotę danej kwestii. Następnie czytamy naszym pociechom bajki, emanujące doskonałymi przykładami. Ich zwierzęcy bohaterowie mają wiele ludzkich cech i zachowań. Bywają zazdrosne, mają problem z uwierzeniem we własne siły, chcą być samodzielne lub są bardziej strachliwe, mają problemy z okazywaniem uczuć… Każdy z rozdziałów jest zwieńczony cennymi wskazówkami dla rodzica oraz propozycjami zabaw nawiązujących do przeczytanej treści. • To książka, na którą każdy rodzic powinien zwrócić uwagę. Niezwykle pomocna w procesie wychowania dziecka z ogromem wskazówek i objaśnień. Napisana pięknym językiem. Całości dopełniają ilustracje Jesúsa Gabána, barwne, a zarazem subtelne. To jedna z takich pozycji, która czytana wspólnie rozwija zarówno dziecko, jak i rodzica. Z pewnością każdy z opiekunów pragnie szczęścia dla swoich dzieci. Jednak jeśli sami nie znamy drogi do tego psychicznego dobrostanu, to jak możemy jej uczyć nasze dzieci? Bycie szczęśliwym w życiu to wielka sztuka, którą, świadomie lub nie, przekazujemy swoim pociechom poprzez swoje wzorce osobowe, nasze podejście do spraw życiowych, wartości itp. Drodzy rodzice, szczęśliwe dzieci, zadowolone z siebie, dobrze rozwinięte intelektualnie i emocjonalnie, inteligentne, otwarte, zintegrowane ze społeczeństwem to nie utopia. Powyższa pozycja służy nieocenioną pomocą. Szukajcie jej w filiach Biblioteki Kraków i czerpcie z niej wiedzę garściami. Wspaniałej lektury!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo